در زمانی که فرآیند تقطیر متوقف می شود، نفت به یک پراکندگی کلوئیدی از جامد قیر در بورس انرژی معروف به آسفالتین تبدیل می شود. این آسفالتین ها در یک مایع زرد قهوه ای روغنی، معروف به کسر مالتن، پراکنده می شوند.
همچنین به عنوان یک عامل تثبیت کننده واکنش نشان می دهد تا آسفالتین ها را در حالت تعلیق نگه دارد، گروه دیگری از هیدروکربن ها به نام رزین شناخته می شوند.
معمولاً قیر به چند شکل یافت می‌شود، از قیر سخت که به راحتی خرد می‌شود در سنگ آسفالت گرفته تا مواد نرم‌تر و چسبناک‌تر که در ماسه‌های قیر و به اصطلاح دریاچه‌های آسفالت یافت می‌شود.
معمولاً از نسبت‌های متفاوتی از ناخالصی‌های معدنی و گیاهی تشکیل شده است که قبل از استفاده به عنوان ماده مهندسی باید استخراج شوند.
قیر را می توان به صورت آسفالتیت نیز یافت. این قیر طبیعی بدون ناخالصی است که میزان حل شدن آسفالتیت در دی سولفید کربن متفاوت است. نفت طبیعی مانند قیر به طور طبیعی در نتیجه تجزیه خاص زباله های دریایی ایجاد می شود.
پس از هزاران سال از میان سنگ های متخلخل مانند سنگ آهک و ماسه سنگ اغلب توسط فعالیت های آتشفشانی حرکت کرده است.
در مناطق خاصی که به دلیل منابع نفتی خود قابل توجه هستند، مانند خاورمیانه، قیر نیمه سیال را می توان یافت که از شکاف های نزدیک چشمه آب گرم بیرون می ریزد یا از زمین تراوش می کند.
آسفالت سنگی، جابجایی و پردازش آن هزینه بیشتری دارد. این به این دلیل است که محتوای قیر متغیر و نسبی کم است و تمایل دارد که دور از مکان هایی که قیر مورد نیاز است پیدا شود.
تمایز قیر و قطران زغال سنگ مهم است. اگرچه قطران زغال سنگ مانند قیر سیاه و چسبناک است، اما از کربن شدن زغال سنگ به دست می آید و به همین دلیل خواص شیمیایی آن بسیار متفاوت است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.